फेसबुक.कॉम/मराठी बोधकथा
कथा क्र.२४५
खूप दिवसांपूर्वीची गोष्‍ट आहे, दहा मुलांची एकमेकांशी अतिशय चांगली मैत्री होती. ते सर्वजण एकत्र राहत होते व एकत्रच खात, पित व बहुतांश वेळ सोबतच राहत होते. एकदा त्‍यांनी सर्वांनी मिळून एकत्र प्रवासाचा बेत ठरविला. ठिकाणही ठरले, सगळेजण आपापल्‍या वेगाने प्रवास करत होते. कोणी वेगाने पुढे जात होता तर कोणी संथ गतीने पुढे जात होता. मागे-पुढे जात होते पण ठिकाण ठरलेले असल्‍याने सगळे जण मुक्कामी पोहोचले. सगळे तेथे पोहोचल्‍यावर तेव्‍हा त्‍यांनी विचार केला आपला ग्रुप तरी मोजून घ्‍यावा. न जाणो कोणी तरी मागे तर राहिला नसेल. एका मुलाने सगळ्यांना रांगेमध्‍ये उभे करून मोजण्‍यास सुरुवात केली. त्‍याने मोजले व म्‍हणाला,''आपण तर नऊच जण आहोत. मग दहावा जण कुठे गेला'' दुसरा मुलगा म्‍हणाला थांब मी मोजतो. त्‍यानेही मोजले तर नऊच जण निघाले. सगळ्यांच्‍या चेह-यावर उदासी निर्माण झाली. कारण एकजण कुणीतरी त्‍यांच्‍यातून हरवला गेला होता व आता तो त्‍यांना कधीच भेटणार नव्‍हता. सगळे मलूल चेहरा करून शांतपणे बसून राहिले. त्‍यांना अन्नपाणी घेण्‍याचेही सुचेना इतक्‍यात तेथून एक महात्‍मा जात होते. त्‍याने या उदास बसलेल्‍या मुलांना पाहिले व त्‍यांना त्‍यांची दया आली. त्‍यांनी मुलांना उदासीचे कारण विचारले असता मुलांनी एकजण हरवला असल्‍याचे सांगितले. त्‍या महात्‍म्याला त्‍यांची अडचण समजली व ते म्‍हणाले, मी तुम्‍हाला तुमचा हरवलेला मित्र शोधून देतो. त्‍याने सर्वांना रांगेत उभे करून मोजले तेव्‍हा ते दहाजण होते. त्‍या मुलांना त्‍यांचा दहावा मित्र सापडला होता. त्‍यांनी त्‍या महात्‍म्‍याचे आभार मानले व दहावा मित्र कसा काय शोधला हे विचारले असता महात्‍मा म्‍हणाले,'' अरे मित्रांनो तुम्‍ही तुमच्‍यापासून कधी मोजायची सुरुवातच केली नाही. तुम्‍ही कायम दुस-यापासून मोजायची सुरुवात करत असल्‍याने तुम्‍हाला तुमचे अस्तित्‍वच कधी जाणवले नाही व यामुळे तुमचा एक मित्र म्‍हणजे तुम्‍ही स्‍वत:लाच मुकत गेलात. हा हिशेब तुमच्‍या लक्षात न आल्‍याने तुम्‍ही जगातला एक सर्वोच्‍च मित्र गमावित होता.''
तात्‍पर्य : आपणही स्‍वत:ला विसरून दुस-याकडेच लक्ष देतो. याच कारणामुळे जग स्‍पष्‍ट दिसत नाही. प्रथमत: आपण स्‍वत:ला ओळखले पाहिजे मग जगाची आपोआपच ओळख होते.
वर्तमानपत्रातून संग्रहित
मराठी बोधकथा
कथा क्र.२४५
खूप दिवसांपूर्वीची गोष्‍ट आहे, दहा मुलांची एकमेकांशी अतिशय चांगली मैत्री होती. ते सर्वजण एकत्र राहत होते व एकत्रच खात, पित व बहुतांश वेळ सोबतच राहत होते. एकदा त्‍यांनी सर्वांनी मिळून एकत्र प्रवासाचा बेत ठरविला. ठिकाणही ठरले, सगळेजण आपापल्‍या वेगाने प्रवास करत होते. कोणी वेगाने पुढे जात होता तर कोणी संथ गतीने पुढे जात होता. मागे-पुढे जात होते पण ठिकाण ठरलेले असल्‍याने सगळे जण मुक्कामी पोहोचले. सगळे तेथे पोहोचल्‍यावर तेव्‍हा त्‍यांनी विचार केला आपला ग्रुप तरी मोजून घ्‍यावा. न जाणो कोणी तरी मागे तर राहिला नसेल. एका मुलाने सगळ्यांना रांगेमध्‍ये उभे करून मोजण्‍यास सुरुवात केली. त्‍याने मोजले व म्‍हणाला,''आपण तर नऊच जण आहोत. मग दहावा जण कुठे गेला'' दुसरा मुलगा म्‍हणाला थांब मी मोजतो. त्‍यानेही मोजले तर नऊच जण निघाले. सगळ्यांच्‍या चेह-यावर उदासी निर्माण झाली. कारण एकजण कुणीतरी त्‍यांच्‍यातून हरवला गेला होता व आता तो त्‍यांना कधीच भेटणार नव्‍हता. सगळे मलूल चेहरा करून शांतपणे बसून राहिले. त्‍यांना अन्नपाणी घेण्‍याचेही सुचेना इतक्‍यात तेथून एक महात्‍मा जात होते. त्‍याने या उदास बसलेल्‍या मुलांना पाहिले व त्‍यांना त्‍यांची दया आली. त्‍यांनी मुलांना उदासीचे कारण विचारले असता मुलांनी एकजण हरवला असल्‍याचे सांगितले. त्‍या महात्‍म्याला त्‍यांची अडचण समजली व ते म्‍हणाले, मी तुम्‍हाला तुमचा हरवलेला मित्र शोधून देतो. त्‍याने सर्वांना रांगेत उभे करून मोजले तेव्‍हा ते दहाजण होते. त्‍या मुलांना त्‍यांचा दहावा मित्र सापडला होता. त्‍यांनी त्‍या महात्‍म्‍याचे आभार मानले व दहावा मित्र कसा काय शोधला हे विचारले असता महात्‍मा म्‍हणाले,'' अरे मित्रांनो तुम्‍ही तुमच्‍यापासून कधी मोजायची सुरुवातच केली नाही. तुम्‍ही कायम दुस-यापासून मोजायची सुरुवात करत असल्‍याने तुम्‍हाला तुमचे अस्तित्‍वच कधी जाणवले नाही व यामुळे तुमचा एक मित्र म्‍हणजे तुम्‍ही स्‍वत:लाच मुकत गेलात. हा हिशेब तुमच्‍या लक्षात न आल्‍याने तुम्‍ही जगातला एक सर्वोच्‍च मित्र गमावित होता.''
तात्‍पर्य : आपणही स्‍वत:ला विसरून दुस-याकडेच लक्ष देतो. याच कारणामुळे जग स्‍पष्‍ट दिसत नाही. प्रथमत: आपण स्‍वत:ला ओळखले पाहिजे मग जगाची आपोआपच ओळख होते.
वर्तमानपत्रातून संग्रहित
मराठी बोधकथा
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा