मंगळवार, २९ नोव्हेंबर, २०१६

चहाड्या केल्‍याची सजा

फेसबुक.कॉम/मराठी बोधकथा

कथा क्र.२४४

नसिरूद्दीन हैदर अयोध्‍येचे नवाब होते. अत्‍यंत उदार व्‍यक्तिमत्‍व म्‍हणून त्‍यांची ख्‍याती होती. परंतु त्‍यांच्‍यात एक अवगुण होता. ते लोकांच्‍या सांगण्‍यावर चटकन विश्‍वास ठेवत असत. त्‍यांच्‍या या स्‍वभावाचा फायदा त्‍यांचा हुसेनी नावाचा नोकर उचलत असे. तो नवाबाचे पाय रात्री दाबत असताना ज्‍यांच्‍यावर तो नाराज असे त्‍या लोकांच्‍या खोट्या तक्रारी करत असे. हुसेनीच्‍या अशा सवयीमुळे नवाबाचे दिवाण व अन्‍य लोक त्‍याच्‍यावर नाराज होते. नवाबाच्‍या दिवाणांचे नाव होते फैजल खान. एकदा त्‍यांनी हुसेनीला कानपूरला पाठविले व त्‍याला तेथे अटकही केली. दुस-या दिवशी नवाबसाहेबांना हुसेनीचे निधन साथरोगाने झाल्‍याचा निरोप पाठविला. काही महिन्‍यानंतर हुसेनी जेलमधून पळाला त्‍याने नवाबसाहेबांना भेटून सर्व कहाणी सांगितली. तिकडे दिवाणांना हुसेनी भेटल्‍याची माहिती मिळाली होती. त्‍यांनी सर्व कर्मचा-यांना एक युक्ती सांगितली. जेव्‍हा नवाबसाहेबांनी पहारेक-यास विचारले,याला ओळखतोस काय. पहारेक-याने ते एक भूत असल्‍याचे सांगितले. इतर कर्मचा-यांनीही त्‍याचीच री ओढली व हुसेनीला जिवंतपणीच भूत ठरवून त्‍याच्‍या खोटेपणाला खोटेपणाचेच प्रत्‍युत्तर दिवाणसाहेबांनी दिले.

तात्‍पर्य : चहाडी करणे, लोकांच्‍या मनात किंतू निर्माण करणे किंवा अफवा पसरवणे या वाईट गोष्‍टी आहेत. यापासून मानवाने दूरच राहिले पाहिजे.

वर्तमानपत्रातून संग्रहित

मराठी बोधकथा

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा